شفقنا (پایگاه بین المللی همکاری‌های خبری شیعه) - حضرت آیت‌الله العظمی جوادی آملی در درس تفسیر خود بیان کرد: خداوند قرآن را مانند باران نینداخت بلکه آن را بر قلب پیامبر آویخت. این آویختن یک قوس نزولی دارد و آن نزول قرآن کریم که به صورت «لعلی حکیم» نزد خداوند است به مرحله لفظ و بیان نزول پیدا می‌کند و انسان که شنونده است می‌تواند از این طناب بالا برود و به مرحله گوینده برسد.
به گزارش خبرنگار شفقنا (پایگاه بین‌المللی همکاری‌های خبری شیعه) حضرت آیت‌الله العظمی جوادی آملی در آغاز سلسله جلسات درس تفسیر خود در تفسیر آیات 1 تا 4 سوره «زمر» روز یک شنبه، 6 مهر ماه، بیان کرد: اصناف و اوصاف الهی دو قسم هستند برخی اسم مشترک هستند بین اسم ذات و فعل برخی اسم مختص، مثلا حیات صفت مختص ذات است، فعل حق تعالی احیاء است اما علم هم صفت ذات است هم صفت فعل، یعنی ذات اقدس اله هم در ذات علم دارد و کارهای او نیز عالمانه است. عزت و حکمت می‌توانند هم وصف ذات باشد هم وصف فعل، عزت و حکمت ذاتی و فعلی با هم خیلی فرق می‌کنند ولی هر دو به نام عزت و حکمت‌اند. آنچه در قران کریم مطرح است که از خدای عزیز و حکیم نازل شده است بر اساس آنچه در آیه اول سوره زمر آمده است ناظر به اوصاف فعلیه خداوند است.
