قرآن در کلام رهبری
قرآن کریم، نسخه شفابخش بشریت و نور هدایت در ظلمتکده دردآور و دهشتناک کنونی است. مصلحان و رهبران که سکان‌داران کشتی هدایت در این دریای پرتلاطم هستند، هرچه با این کتاب آسمانی آشناتر باشند، جامعه را بهتر به ساحل می‌رسانند.آنچه در ذیل آمده، بخشی از سخنان مقام معظم رهبری درباره این کتاب آسمانی است.
♦انس با قرآن
رهبر معظم انقلاب درباره انس با قرآن می‌فرماید:
در این فـضای آلوده مـادیات، شایسته است در دریای بی کـران معنویت قـرآن
کریم شنا کرد، تا از پلیدی‌های دنیا پاک شد و این، جز با انس مدام با این
کتاب آسمانی ممکن نیست.
♦تلاوت، مقدمه انس با قرآن
قرآن، کلام پروردگار مهربان است. خواندن و نگاه به آیات آن، زنگار را از
دل می‌زداید و انسان با تلاوت هر آیه، پله‌ای از نردبان معنویت را طی
می‌کند. این تـلاوت، خود زمینه انس را فراهم می‌آورد. مقام معظم رهبری
مدّ‌ظله در این باره می‌فرماید:
من بارها گفتهام، باز هم مى گویم: ما تلاوت برجسته قرآن را در این کشور
دنبال مى کنیم، براى این‌که اُنس با قرآن و تلاوت قرآن در بین مردم عمومیت
پیدا کند. عزیزان من! باید با قرآن اُنس پیدا کنید.1
♦صوت زیبا، زیور قرآن
تلاوت اگر زیبا باشد، در اعماق وجود انسان بیشتر نفوذ می کند. در روایت،
صوت خوش زیور قرآن معرفی شده است. امام صادق (علیه السلام) از پیامبراکرم
(صلی الله علیه و آله و سلم)نقل می‌کند که فرمود:
لِکلِّ شىءٍ حِلیَةٌ وحِلیَةُ القرآنِ الصَّوتُ الحَسَنُ؛2
هر چیزى زیورى دارد و زیور قرآن، صداى خوش است.
مقام معظم رهبری مدّ‌ظله درباره تلاوت زیبا می‌فرماید:
البته تلاوت قرآن با صداى خوش، کار بسیار خوبى است. روایت دارد که امام
سجاد (علیه السلام) – هم درباره امام سجاد (علیه السلام) دارد و هم درباره
امام باقر (علیه السلام) – وقتى تلاوت مى‌کردند، کسانى که از نزدیک محل
تلاوت ایشان مى‌گذشتند، زانوهایشان مى‌لرزید و سست مى‌شد و نمى‌توانستند
حرکت کنند. مى‌ایستادند تلاوت قرآن را گوش مى‌کردند و وقتى حظّ خودشان را
مى‌بردند، به راهشان ادامه مى‌دادند. تلاوت قرآن با صوت خوش و با آداب که
شیوه خاصى دارد، موسیقى خاصى دارد، روش خاصى دارد، امور لازمى است. این‌ها
انسان را نزدیک مى‌کند؛ اما کافى نیست. اگر بخواهیم تشبیه کنیم، این‌طور
مى‌گوییم: قرآن را به صورت بناى مُعْظمى، داراى سالن‌ها و حجره‌ها و زوایاى
گوناگون و اعماق فراوان در نظر بگیرید. این عمارت وسیع و عظیم، سردر و
مدخلى دارد. اگر آن مدخل را زیبا ساختیم، مردم براى ورود در آن عمارت،
تشویق مى‌شوند. مدخلِ آن بناى رفیع، همین تلاوت‌هاى زیبایى است که اینجا
خواندند. کاشی‌کارى دَمِ در، این تلاوت است. حال وارد شوید. این کاشی‌کارى،
بسیار لازم است. این زیباسازىِ تلاوت، امر لازمى است.3
البته باید قاری به این نکته توجه داشته باشد که تلاوت او، فقط تلفیق آهنگ‌ها نیست؛ بلکه برجسته سازی معنا، از رسالت‌های هنری او به شمار می‌آید. رهبر انقلاب مدّ‌ظله، این نکته را چنین بیان می‌فرماید:
اشکال [دیگر] این است که وقتى قارى و تلاوتگر ما، تلاوت می‌کند و این لحن‌هاى زیبا و آهنگ‌هاى خوب را فرا می‌گیرد و می‌خواند، تصور کند که کار او فقط همین تلفیق آهنگ‌ها و بیان این الفاظ، با صداى خوش و با آهنگ خوش است. این هم یکى از اشکالات است که اگر پیش بیاید، ضرر دارد. قارى ما وقتى قرآن را تلاوت می‌کند، باید آن‌چنان تلاوت کند که گویى قرآن را دارد نازل می‌کند به قلب مخاطب؛… شما باید قرآن را به گونه‌ای تلاوت کنید که گویی این مفاهیم قرآنى و آیات کریمه قرآن، در حال نازل شدن بر قلب مخاطب است. آهنگ‌ها را با مضامین منطبق کردن و از آهنگ براى برجسته کردن معنا و مضمون آیه کمک گرفتن. این آهنگ‌ها و این نغمه هاى قرآنى، مهم‌ترین هنرش این است که بتواند کمک کند به این‌که آن مضمون برجسته شود و در ذهن مخاطب بنشیند.4
♦تهذیب، راه انـس با قرآن
همنشینی با قرآن، سنخیتی خاص می‌طلبد. در قرآن آمده است:
لا یَمَسُّهُ إِلاَّ الْمُطَهَّرُونَ؛5
جز پاکان نمى توانند به آن دست زنند [دست یابند].
امامان معصوم:در حد اعلای طهارت، عدل قرآن محسوب می‌شوند. هر شخص دیگری که
بخواهد با این اقیانوس بیکران ارتباط برقرار کند، باید آلودگی گناه را از
جان خود پاک کند.
رهبر فرزانه انقلاب مدّ‌ظله می فرماید:
با قرآن باید مثل آینه مواجه شد؛ پاکیزه، براق و بى زنگار، تا قرآن در دل
ما منعکس شود. قرآن باید در جان ما انعکاس پیدا کند. این، همیشه و براى همه
نیست؛ براى کسانى است که دلشان را با صفاى باطن و نفس پاکیزه کنند؛ با
ایمان، با باور و با قبول با قرآن مواجه شوند، و الّا کسانى که دل معاند
دارند، بناى برنشنیدن و نفهمیدن دارند، نواى قرآن، کلام قرآن و پیام قرآن
در دل آن‌ها اثرى نمىکند.
وَ لَوْ أَنَّنا نَزَّلْنا إِلَیْهِمُ الْمَلائِکَةَ وَ کَلَّمَهُمُ الْمَوْتى وَ حَشَرْنا عَلَیْهِمْ کُلَّ شَیْءٍ قُبُلاً ما کانُوا لِیُؤْمِنُوا إِلاَّ أَنْ یَشاءَ اللهُ…6
اگر براى برخى افراد، زمین را به آسمان بدوزى، این دلِ ناباور و زنگار گرفته، نزدیک نمی شود و ایمان نمی آورد؛ لذا قرآن را مى خواند، اما به قرآن نزدیک نمى شود.