در عصر کنونی، استفاده بهینه از منابع و سرمایه‌ها اهمیتی شگرف یافته است. در میان این سرمایه‌ها، سرمایه انسانی به عنوان محوریترین عنصر پیشرفت و جوانان به عنوان محوریترین جزء سرمایه انسانی تلقی می شوند. در شرایط خاص کشور نقش سرمایه انسانی در رفع موانع بیرونی و مدیریت بر بحران‌های تحمیلی اهمیتی فزون یافته است. طراحی و اجرای برنامه های مقاومتی و جهادی جز با فرمانروایی عقول مدبر و محاسبه‌گرِ صاحبان تجربه و نیرو و انگیزه‌ی جوانان امکان عملی نمی یابد. این نیروی جوان کشور است که می تواند با نیروی ویژه خود نقطه عطفی در تاریخ تحولات اجتماعی و اقتصادی کشور باشد.
متأسفانه یکی از تفکرات مخربی که تهدیدی برای توانایی بخش جوان محسوب می گردد انتظار برای اصلاح امور نه توسط خود بلکه دیگران است؛ به تعبیر روانشناسان غلبه تفکر کانون کنترل بیرونی بر کانون کنترل درونی. این در حالی است که نیرو و انگیزه ویژه جوان است که تحولات را رقم می زند. هر جوان نه تنها باید مسیر پیشرفت حرفه‌ای یا به عبارت دیگر نردبان حرفه ای خود را ترسیم و طراحی نماید بلکه بایستی جایگاه خود به عنوان یک عنصر اصلاحگر در سیستم را نیز مشخص نماید.
مقام معظم رهبری در جلسه دیدار اعضای شورای عالی مرکز با ایشان، جرأت، شجاعت، صمیمیت و انگیزه عمیق را از عناصر ضروری و مورد نیازی دانستند که بایستی در فرایند تدوین الگوی پیشرفت وجود داشته باشد. به عبارتی این عناصر، پیش‌نیاز حرکت در این فرایند هستند. با اندک تأملی می توان دریافت که این عناصر صفات و ویژگی های متداولی هستند که در قشر جوان یافت می‌شوند؛ جوانانی که شور و انگیزه و هیجان ویژگی ذاتی دوره سنی آنهاست. عدم اکتفا به وضع موجود و تلاش برای ایجاد تحول از خصوصیات ویژه دوره جوانی است
