جوان در کلام حضرت امام خمینی رحمت الله علیه

بسم الله الرحمن االرحیم

از کتاب جوان در کلام نور -  نویسنده: مرتضى روحانى

فهرست :

جوانان ، جلوه الهى  

تحول معنوى جوانان 

روح لطیف و ملکوتى جوان 

استفاده از نشاط جوانى

جوانى فرصت طلایى

جوانى آسانترین دوران خودسازى

جوان و راه هاى عملى تزکیه نفس 

اصلاح نفس در جوانى

جوانى و پرورش نفس با توبه 

نعمت جوانى و علم آموزى 

 

---

جوانان ، جلوه الهى

به تو و سایر جوآنها که طالب معرفت اند وصیت مى کنم که شما و همه موجودات جلوه اویند و ظهور وى اند. کوشش و مجاهد کنید تا بارقه اى از آن را بیابید و در آن محو شوید و از نیستى به هستى مطلق رسید. ( نامه عارفانه امام به خانم فاطمه طباطبایى - صحیفه نور، ج 22، ص ‍ 345)

به جوانهایتان سفارش کنید؛ از قول من سلام به همه برسانید، سفارش کنید که شما جوآنها جُند خدا هستید؛ شما دست خدا هستید، شماها کارى بکنید که ایران سربلند باشد در دنیا؛ ما پیش خدا سربلند باشیم ؛ خود شما پیش خدا آبرومند باشید.( صحیفه نور، ج 12، ص 69، بیانات امام در جمع فرماندهان سپاه پاسداران 12/2/59)

جوآنها جدید العهد هستند به ملکوت عالم و نفوسشان پاک تر است و هر چه بالاتر روند، اگر مجاهده نکنند و تحت تربیت واقع نشوند، هر قدمى که به بالا بردارند و هر مقدارى که از سنشان بگذرد، بعیدتر مى شوند از ملکوت اعلا و اذهانشان کدورتش بیشتر مى شود و لهذا تربیت ها باید از اول باشد.

از همان کودکى تحت تربیت انسان قرار بگیرد و بعد هم در هر جا که هست یک مربى هایى باشد که تربیت کنند انسان را و تا آخر عمر هم انسان محتاج به این است که تربیت بشود.( صحیفه نور ، ج 14، ص 102، بیانات امام در جمع اعضاى اسلامى وزارت دفاع و نمایندگان پرسنل اداره سیاسى ، 7/12/59.)

تحول معنوى جوانان 

این مسئله اى که آن اشخاصى که در صدد تهذیب هستند، در صدد تزکیه نفس هستند. پنجاه سال زحمت مى کشد، بعد از زحمت هاى فراوان پنجاه ساله به یک مقامى مى رسند و این جوآنها را خداى تبارک و تعالى آن طور در ظرف یک مدت بسیار کم ، متحول کرد به یک مقامى که آن هایى که پنجاه سال زحمت کشیده اند، نرسیده اند به این مقام ؛ نرسیده اند به آن جا که غیر از خدا اصلاً هیچى نخواهند، شهادت را این طور طالب باشند. این طور غیر شهادت را در برگیرند. این یک مسئله مهمى است . ما همیشه باید در نظر داشته باشیم که این مسئله ، مسئله عادى نیست . (صحیفه نور ، ج 16،ص 190، بیانات امام در جمع فرماندهان لشگرها، 23/3/61.)

این تحولى که در جوان هاى ما، در انسانها، آنهایى که متعهد هستند پیدا شده است ؛ اهمیتش بیش تر از آن تحولى است که در مملکت پیدا شده است . این بود که با همت شما جوانان همه قشرها، زن و مرد، بزرگ و کوچک ، این سد باطل را(سد شیطانى را) شکستید و شیطان ها را از حریم اسلام بیرون کردید.( صحیفه نور ، ج 11، ص 175، بیانات امام در جمع اعضاى جهاد سازندگى تبریز 12/10/58.)

ملتى که جوانهاى او در جبهه ها، نماز شب مى خوانند و جهاد فى سبیل الله مى کند و این جهاد را براى خودش فخر مى داند و زندگى ننگین فرصت طلبى و راحت طلبى را به کنار زده است و شب و روز خودش را در سنگر، با آن هواى گرم و با آن بى آبى و با آن شدت مى گذراند و پیش روى مى کند با کشتن من و امثال من کنار مى رود این ملت ؟ اشتباه دارید شما، شمایى که دارید دعوت مى کنید به ایستادن در مقابل مردم ، در مقابل این ملت ، مى خواهد کسى بایستد؟!( صحیفه نور ، ج 15، ص 48، بیانات امام در جمع اقشار مردم و اعضاى ستاد مرکزى جهاد، 8/4/60.)

روح لطیف و ملکوتى جوان 

جوانان ننشینند که گَرد پیرى سر و روى آنان را سفید کند.(اما به پیرى رسیده ایم و به مصائب و مشکلات آن واقفیم ) شما تا جوان هستید مى توانید کارى انجام دهید، و تا نیرو و اراده جوانى دارید مى توانید هواهاى نفسانى ، دنیایى و خواسته هاى حیوانى را از خود دور سازید؛ ولى اگر در جوانى به فکر اصلاح و ساختن خود نباشید، دیگر در پیرى کار از کار گذشته است . تا جوانید فکر کنید، (و) نگذارید پیر و فرسوده شوید. قلب جوان لطیف و ملکوتى است و انگیزه هاى فساد در آن ضعیف مى باشد؛ لیکن هر چه سن بالا رود ریشه گناه در قلب قوى تر و محکم تر مى گردد؛ تا جایى که کندن آن از دل ممکن نیست .

چنان که در روایت است : قلب انسان ابتدا مانند آینه ، صاف و نورانى است و هر گناهى که از انسان سر بزند، یک نقطه سیاه بر روى قلب فزونى مى باید؛ تا جایى که قلب را سیاه کرده ، ممکن است شب و روزى بدون معصیت پروردگار بر او نگذرد و به پیرى که رسید، مشکل است قلب خود را به صورت و حالت اول بازگرداند. شما اگر خداى نخواسته خود را اصلاح نکردید و با قلبهاى سیاه ، چشم ها، گوش ها، و زبان هاى آلوده به گناه از دنیا رفتید، خدا را چگونه ملاقات خواهید کرد؟ این امانات الهى را که با کمال طهارت و پاکى به شما سپرده شده ، چگونه با آلودگى و رذالت مسترد خواهید داشت ؟

این چشم و گوش که در اختیار شماست ؛ این دست و زبانى که تحت فرمان شماست ؛ این اعضا و جوارحى که با آن زیست مى کنید، همه امانات خداوند متعال مى باشد که با کمال پاکى و درستى به شما داده شده است ؛ اگر ابتلا به معاصى پیدا کرد آلوده مى گردد. خداى نخواسته اگر به محرمات آلوده شود، رذالت پیدا مى کند و آن گاه که بخواهید این امانات را مسترد دارید، ممکن است از شما بپرسند که راه و رسم امانتدارى این گونه است ؟ ما این امانت را این طور در اختیار شما گذاشتیم ؟ قلبى که به شما دادیم چنین بود؟ چشمى که به شما سپردیم این گونه بود؟ دیگر اعضا و جوارحى که در اختیار شما قرار دادیم چنین آلوده و کثیف بود؟ در مقابل این سؤ الها چه جواب خواهید داد؟ خداى خود را با این خیانت ها که به امانت هاى او کردید چگونه ملاقات خواهید کرد؟(جهاد اکبر، امام خمینى ، ص 57 60)