اذکار دینى افزون بر آن که از انسان غفلت زدایى مى‌کند، معارف الهى را نیز آموزش مى‌دهد و ره توشه معرفتى مسافران به سوى خدا را فراهم مى‌کند، چنانکه ذکر شریف "لاحول ولا قوة الا بالله العلى العظیم" که از گنجینه‌هاى عرشى است: "قال الله تعالى لنبیه صلى الله علیه و آله و سلم فی لیلة المعراج: اعطیتک کلمتین من خزائن عرشی لاحول ولا قوة الا بالله ولا منجا منک الا الیک"(1) معناى بلند و فواید فراوانى دارد؛ امام باقر سلام الله علیه در تفسیر این ذکر فرمودند: آن جا که قدرتى را به جا صرف کرده و خدا را اطاعت کرده‌اید، این قدرت بر اطاعت از ناحیه خداست و آن جا که معصیت نکرده‌اید، در حقیقت، عنایت الهى بین شما و آن معصیت حائل شده است. پس لاحول ولا قوة الا بالله العلى العظیم یعنى: لا حول لنا عن معصیة الله الا بعون الله ولا قوة لنا على طاعة الله الا بتوفیق الله عزوجل.(2) گاهى انسان را به گناه دعوت مى‌کنند، اما مانعى فرا راه او پدید مى‌آید. او نمى‌داند راهى که به آن دعوت شده است، راه گناه است و نیز نمى‌داند چرا راه بندان شد، اما بعد مى‌فهمد او را به مجلس گناه دعوت کرده بودند و این راه بندان، همان حول الهى بود که بین او و گناه حائل شد.
